«Ես չունեմ ոչ պաշտոնական կոչումներ և ոչ էլ պարգևներ: Ես ոչ ոք եմ: Ես ապրում եմ Վրաստանում, Թիֆլիսում, իմ ծնողների հին տանը, և երբ անձրև է գալիս, ես հովանոցով եմ քնում և երջանիկ եմ, որովհետև դա նման է Տարկովսկու ֆիլմերին»:
«Ոսկե ծիրան» 10-րդ հոբելյանական կինոփառատոնը եզրափակվեց Սերժ Ավետիքյանի և Օլենա Ֆետիսովայի «Փարաջանով» ֆիլմի անդրանիկ ցուցադրությամբ:
«Սա վտանգավոր ցուցադրություն էր»,- ֆիլմի ավարտից հետո ասելու էր Սերժ Ավետիքյանը: Իրականում, այն ընդունվեց մեծ ոգևորությամբ, հոտնկայս ծափողջույններով:
Ֆիլմը Ուկրաինայի, Ֆրանսիայի, Հայաստանի և Վրաստանի համատեղ արտադրություն է:
Փարաջանովին մարմնավորել է ինքը՝ Սերժ Ավետիքյանը:
«Շատ հուզված եմ, որովհետև Երևանում եմ, այն քաղաքում, ուր Սերգեյ Փարաջանովի հետքերը կան,- ասաց նա:- Ինչպես Փարաջանովը, այս ֆիլմն էլ աշխատեց սահմաններ չունենալ: Իհարկե, Փարաջանովը պատկանում է հայերին, վրացիներին, ուկրաինացիներին, նաև ֆրանսիացիներին, որովհետև այնտեղ նրան շատ են սիրում, բայց Փարաջանովի արվեստը համամարդկային է»:
Ֆրանսիաբնակ ռեժիսորն ասաց, որ մեծ պատասխանատվություն է` և մարմնավորել Փարաջանովի կերպարը, և ֆիլմը կառուցել, հավելեց, որ շատ տաղանդավոր մարդիկ են աշխատել իր կողքին: Հանդիսատեսին նա խնդրեց ֆիլմը նայել ազատ հոգով, ազատ աչքերով և ազատ, բաց ականջներով, նշելով, որ «Փարաջանովը» գեղարվեստական ֆիլմ է:
«Ես այլախոհ չեմ, ես արվեստագետ եմ, իմ միակ ցանկությունը ֆիլմեր նկարահանելն է` գեղեցկությանը ծառայելը»,- ասում է Փարաջանովը: Խորհրդային տարիներին հոգեբանական և ֆիզիկական հալածանքների ենթարկված հանճարը «Ո՞վ ես» հարցին պատասխանում է. «Ծագումով հայ, ծնունդով վրաստանցի, ում մեղադրում են ուկրաինացի ազգայնամոլ լինելու համար: Ես ուր էլ լինեմ, լավ ֆիլմեր եմ նկարահանում, եթե ինձ Աֆրիկա ուղարկեք, կնկարահանեմ աֆրիկյան լավ ֆիլմեր»:
Փարաջանովյան գույները, ձևերը, կոլաժները, խելառությունը, տառապանքն ու ազատությունը ներկայացնելուց զատ, Ավետիքյանը հանդիսատեսի դատին է հանձնում Փարաջանովի միայնությունը:
Արմինե ՍԱՐԳՍՅԱՆ